قسمتی واقعی و پنهان از من

ب انگار واقعا داره کم محلی میکنه. هیچ خبری ازش نیس. فردا مشخص میشه. خیلی مایلم که دوست معمولیم باشه. یعنی یه کراش ریز دارم روش اما میترسم تو حوزه تعهد زیاد خوب نباشه. میخوام برگردم به قبل از ۵سالگیم دست دخترکوچولوی سرزنده ای که بودم و بگیرم و باهم چیزهای مختلف و تجربه کنیم. میخوام بذارم کنجکاوی کنه، شیطنت کنه. حتی زمین بخوره.

یه زمانی سعی کردم نقش کسی و بازی کنم که نبودم. خیلی خانم. خیلی هنجار. خیلی ملایم. تهش الفی اومد سمتم که من و مناسب نمیدید. آخرش هم راحت از دستم داد. اما اگه خود واقعیم میبودم با کس دیگه ای آشنا میشدم و تجربه متفاوتی داشتم. الآن هم دیگه نمی ارزه به هر قیمتی عشق و توجه کسی و به دست بیارم. اگه ب هم نخواست اشکال نداره.

من برا خودم صبوری میکنم.