قسمتی واقعی و پنهان از من

من آنچنان هم بخشنده نیستم اما دوست هایی که خطای منو بخشیدن جای خاصی پیشم دارن .

نمیدونم چرا راحت نمیتونم ببخشم کسی و .

تو ذهنم حرفهایی میاد مثل  بهش نشون بده نمیتونه چنین کاری باهات کنه ! نه تو این شرایطت و تحمل نمیکنی چون لیاقتت بیش تر از اینه .اینکه ببخشیش یعنی راه بازه هربار دلش خواست اون اتفاق و واست پیش بیاره .از یه سوراخ چند بار نیش نخور و ...

اما خودم آدم بی خطایی نیستم و حتی بارها تکرار میکنم بعضی خطاهامو

و بقیه گاهی چنان زیبا میبخشن که من از این بزرگی به حیرت در میام .

امیدوارم بتونم در جبران این بخشیده شدن ها ،بخشنده شم یکم بیشتر از الآن و اینطور شکر گذار آدم رنگی ها باشم .

خسته و مضطرب که میشم شروع میکنم به گیر دادن توی ذهنم . هربار یکی قربانی میشه...

کاش اینکارمو ترک کنم و وقتی یه مشکلی هست بیشترش نکنم