قسمتی واقعی و پنهان از من

قلبم به زور میطپه.

از جیب‌های خالی، دست‌های بسته، از مادران داغدار از جنازه‌های زخمی خجالت میکشم.

تجاوزهای گسترده...

چطور میشه دونست و روز رو به راحتی سپری کرد؟

اصلا به من بگید چرا خشونت، تعصب و جهل هنوز هم به قدرت باقیست؟

وقتی مغول حمله کرد، یا اون دو قرنی که اونطور گذشت...بارها و بارها این آسمان ستم به خودش دیده. ولی به من بگید چرا عوض نشده؟

انگار برخی در زمان سفر کردن تا دوباره خون بریزن.

استعمارهایی که تو کتاب تاریخ میخوندیم، اونها چی؟

زمان کش اومده. ادمها جاشون رو با ادمهای دیگه‌ای عوض کردن اما تقریبا همه چیز به همون شکل قبل باقی مونده.

حیرت‌آوره.

شاید آدمها بیش از اون چیزی که فکر میکنن زندگی، عقاید و انتخاب‌هاشون موروثیه.

تاریخ نباید انقدر تکرار میشد!