قسمتی واقعی و پنهان از من

دارم کم‌کم به این نتیجه میرسم که طلسم شدم. ۶ عصر بطور ناخودآگاه دچار اضطراب میشم. قفسه سینم شبیه سنگ میشه و غم روی دلم سنگینی میکنه. یجورایی اضطرابه. یادم میاد چن وقت قبل همه کارهامو شب انجام میدادم. اما الآن شب که شروع میشه دچار استرس و اضطراب عجیبی میشم انگار یخ میزنم. البته هر روز هم اینطور نیست. بیشتر روزهایی که خونه‌ام شب.

برای اینکه صدای تلویزیون رو نشنوم آهنگ میذارم. چرا این ساعت‌ها این شکلی میشم؟؟؟؟؟

درک نمیکنم. امرو حالم خیلی خوب بود. چرا الآن مضطربم؟