قسمتی واقعی و پنهان از من

زندگی گاهی مطابق خواسته‌های آدم جلو نمیره. گاهی برای آینده رویاپردازی میکنی ولی بعد میبینی واقعیت زمین تا آسمون باهاش فرق داره. فکر میکردم یه دختر تنها و مستقل باشم با احساسات کمرنگ و درگیر هیچ رابطه عاطفی نباشم و حسابی توی کار ترکونده باشم. اما الآن درست عکسشم و خب نمیشه گفت ناراضیم. اما از این تفاوت یکم هراسان شاید باشم چون نمیتونم حتی دیگه رویاپردازی کنم! از بدبینی و خوشبینی به سمت واقع‌بینی دارم حرکت میکنم. با معمولی بودن دیگه مشکلی ندارم. شناخت درست‌تری از دنیا و خودم پیدا کردم هرچند بنظرم هنوز خیلی کم میاد. در کل درسته که پیشرفت کردم اما زندگی گاهی سریعتر از من جلو میره. شبیه جوجه پرنده‌ایم که وقت پروازشه اما پاهاش از ترس میلرزه. شجاعتم رو جمع میکنم. یادم بمونه شکست زیباست و ازش نترسم. یادم باشه زندگی مسابقه نیست و خودم رو با کسی مقایسه نکنم. یادم باشه شروع کنم، ادامه بدم و تموم کنم.