من که برای بیرون رفتن محدودیتی ندارم، ۲۴ساعت شابه‌روز خونه‌ام و دوستی که که مشکلات خانوادگی بیشتر و شدیدتری داره، در حدی که اگه بیرون باشه و باباش بره خونه همه اعضای خانواده رو از خونه بیرون میکنه، بیشتر از من بیرون میره. با تعداد زیادی پسر صحبت و معاشرت کرده و کلا میشه گفت عکس من هست. با من بیرون نمیاد ولی من کمکش دارم میکنم که باز بیرون بره. یعنی برا من وقت نداره اما برا آدمهای دیگه داره! این مسئله واسم تازگی داره؟ نه
به دوستام پیام میدم با روی باز استقبال میکنن اما چیز عمیقتری پیش نمیاد.
یادم میاد یه دوستم به دوستا زنگ میزد پیام میداد حالشونو میپرسید اما یهو یه هفته یه ماه اینکارو نکرد و گفت ناراحته که کسی نیومده حالشو بپرسه. من اونموقع تو دلم سرزنشش کردم. اما الآن نگاه! دارم همینطور گله میکنم. خب احساس اضافی بودن میکنم. حس میکنم کسی و ندارم که واسش بود و نبودم مهم باشه. البته به جز آقای الف.
خب الآن میخوام به دوتا دوست که باهاشون روابط کمتر خوبی دارم پیام بدم:)