قسمتی واقعی و پنهان از من

امروز با درد عمیقی که حس کردم، به شدت گریه کردم. یعنی نه با صدای بلند اتفاقا بدون صدا . یجورایی همراه با انقباض صورت و دست ها. فشار زیاد روانی که داشتم الآن اصلا حس نمیکنم. اما چشمام پف کرده و خستس، مغزم هم با اینکه آرومه اما حال پردازش و کار روی پروژه رو نداره.

یه نکته ای که هست جدیدا از محبت به آدمها میترسم. با خودم میگم نکنه دارم نیازهای خودم رو نادیده میگیرم؟ نکنه برا بدست آوردن تایید و محبت اونها دارم این کار و انجام میدم؟...