قسمتی واقعی و پنهان از من

مدتیه وقت نمیکنم بنویسم. مامان چ رفته مسافرت و من خونه چ موندم. روز اول سر بحث همیشگی دعوامون شد اما میدونم اینبار من مقصر بودم. خواستم ازش جدا بشم. روز قبل با فامیل خودم جمع شده بودیم و از فیلم های ترسناک و جنایی میگفتن. وقتی با چ دعوام شد ترسیدم. گفتم نکنه بلایی سرم بیاره. بهرحال مشکلی پیش نیومد و فرداش خوب شدیم باهم. تقریبا همه چی خوبه. تراپیستم میگه میخوای از چ شوهر دربیاری. چ میگه دوست دارم شوهرم باشه. و من با یه حقیقت رو در رو شدم! من آدم ازدواجی هستم. این عجیبه. همیشه فکر میکردم اینطوری نباشم. اما به الف هم که فکر میکنم میبینم چقدر ازدواجی بودم که رو همه بدیاش سرپوش میذاشتم و همه چیز و قبول میکردم که تهش به ازدواج برسه. آخه چرا؟ دوست ندارم ازدواجی باشم انقدر. برا هرچی آدم اصرار کنه بدتر به فنا میره. حقیقتا چ رو هم اونقدرا دوس ندارم دیگه...