قسمتی واقعی و پنهان از من

از شدت کلافگی در حال متلاشی شدنم. چهارشنبه به قدری بهم سخت گذشت که امروز عزا گرفتم که فردا قراره هفته شروع بشه. یکی از گوشواره‌هام گم شده و حس میکنم طاقت هیچی و ندارم. حتی نای گشتن هم ندارم. با اینکه خوب خوابیدم، الآن هم خواب آلودم. دقت کردید گاهی یه سری اتفاقات خوب بصورت زنجیری رخ میدن؟ و گاهی اتفاقات بد زنجیری؟ نمیخوام زنجیری چیزی پیش بیاد. تحمل هیچی و ندارم. تلخ تلخم. برای گوشواره‌ام ناراحتی کنم؟ یا انگشترم که تو رستوران جاموند و یا برای اینکه فردا دوباره قراره تحت فشار قرار بگیرم؟