امروز با ینفر رفتم دیت. ده دقیقه دیر رسیدم اما واسم قیافه نگرفت. داراییش تقریبا یک یک چهارم ث بود اما میشد موفق حسابش کرد و شرایط ازدواج و هم داشت. با اینکه ۳۰ سالش بود، وقتی میخندید اطراف چشمش چروک هایی دیده میشد. از همه نظر متوسط و معمولی بود. از نظرم آدم قابل قبولیه اما دلم نمیخواد عاشق بشم هنوز. یعنی از اون مدل ادمها نبود که دلم رو بلرزونه. یه آدم معمولیِ تحمل پذیر بود. دلم میخواد با آدمهایی ۱۸۰ درجه مخالف الف ارتباط برقرار کنم. از اون پسر جذابا که از طرف دخترا هم مورد توجه قرار بگیرن... همون مدلایی که فکر میکردم بهم خیانت میکنن و از رقابت با دخترهای دیگه فراری بودم... حالا که قرار به شناخت و آزمون و خطاس، این مدل آدمو هم میخوام بشناسم. ب، پ و ت یکم این مدلی هستن، با اینحال دلم واسه هیچکدومشون نمیره. اصلا دلم به راحتی عاشق کسی نمیشه. صبوری میکنم و سعی میکنم بیشتر از این ها زیبایی و جذابیت خودم و ابراز کنم... (فقط کسی که زیبایی و جذابیتش و سرکوب کرده باشه میفهمه منظورم چیه) خودمو آماده میکنم برا وقتی که با آدم خاص زندگیم آشنا بشم.
امشب اگه تونستم یک ساعت از کار مورد نظرم و انجام بده یه پسر جذاب و توی اینستا فالو میکنم:)