قسمتی واقعی و پنهان از من

تنها بیرون رفتن واسم عادی شده. حالا کم کم سر صحبت و با آدمها هم باز میکنم. شما هم تنها اومدید سینما؟ شما هم دنبال کتاب میگردید؟ حس خوبیه. یه مکالمه نسبتا کوتاه و البته رضایت بخش؛ که باعث میشه از تنهایی وحشت نکنم. امروز سر رییسم جیغ زدم. کارهایی که انجام میدادم و نمیدید. این جیغ زدن خوبی ای که داره اینه که تو چشمش فرد مظلوم و قربانی دیگه جلوه نمیکنم. میفهمه اگه عصبی بشم جیغ و فریادم درمیاد پس جرات نمیکنه چرندیاتش و راحت تحویلم بده. از اونجایی که مذهبیه، بنظر میرسه وقتی روزه‌اس رفتار های هول طورش رو کمتر بروز بده. این تمرینات رو دوس دارم. گرم بگیرم، جیغ بزنم...