قسمتی واقعی و پنهان از من

فیلم It ends with us رو دیدم.

حس های درهمی دارم. بیشتر رابطه من و الف مجازی بود اما تو همون مقدار کم حضوری هم گاهی حس میکردم مستعد خشونت فیزیکی هست. کلا وقتی عصبانی میشد هر حرفی میزد و بعد میگفت چون عصبانی بود اونطور گفته. قهر و خشونت و شک و خیلی چیزهای دیگه هم داشت. من بطور افراطی سازگار بودم. نمیفهمم چرا. چرا با همه چیز کنار میام؟ همین الان ب، با اینکه باهاش تو رابطه نیستم اما باز هر رفتار بدش رو تحمل میکنم و خوب برخورد میکنم. این حجم از سازگاری از چی نشات میگیره؟ نمیفهمم. خیلی میترسم. واقعا شانس آوردم که الآن الف تو زندگیم نیست. آدم همیشه خوش شانس نیست. امیدوارم سازگاری افراطیم قبل از اینکه وارد رابطه دیگه ای بشم از بین بره. امیدوارم قدر خودم رو بدونم و نیازهام رو نادیده نگیرم.