تو این جامعه دخترها تربیت میشن که عروسک خیمه شب بازی خانواده ها باشن. سمبل زیبایی و وقار. دختر خوب دختریه که خواسته و نیازی نداشته باشه و هرجا لازم شد کسی قربانی بشه اون فدا شه. الان ها داره یکم تربیت ها تغییر میکنه اما منم همچین سمبلی ام. اونقدر عالی خواسته و نیازهامو یاد گرفتم نبینم که همه تعجب میکنن از اینکه عصبانی شم. یا نیاز به عشق داشته باشم. یه ربات با یه لبخند دائما در حال تخریب خودش و هدیه کردن قطعاتش به بقیه. ایثار جنون آمیز.
فعلا نمیتونم بفهمم چقدر خوبم. نمیتونم ارزش خودم و درک کنم. با اینکه میتونم دختر رویایی باشم اما حتی جراتشو ندارم که فکر کنم افتضاح ترین نیستم. یادمه همیشه سعی کردم اول نشم. که نگن تو حوضی که ماهی نیس قوباغه سپه سالاره. همیشه عمدا باخت دادم تا ثابت کنم این حوض ماهی داره. چون من ماهی نبودم. حتی اگه اول میشدم...
الف محتاطانه ترین انتخاب من تو زندگیم، تلنگر خوبی بود. که بفهمم ترسیدن و احتیاط چقدر جواب نمیده. لازمه آدم از پس خودش بربیاد بعد دیگه انتخاب مهم نیس اونقدر. آدم میتونه حدو مرزش و تعیین کنه و از خودش محافظت کنه و حتی فورا نه بگه و از رابطه خارج شه.
هر اتفاق بدی تو زندگیم لازم بود تا اصول سفت و سختم زیر سوال بره.
این زندگی دوباره بهم هدیه شده پس باید با تموم وجود ازش استفاده کنم. این بار جسورتر و شادتر زندگی میکنم.